opowiadania kryminalne

Anna nie przypuszczała, że jeszcze kiedykolwiek spotka Remigiusza i będzie z nim rozmawiała. Chciała jak najszybciej to załatwić, aby móc przejść do kolejnego etapu śledztwa.
Jadąc tam układała sobie w głowie słowa, które powie mu za ten czas spędzony razem. Zobaczywszy  go miała ochotę powiedzieć w jego kierunku kilka niecenzuralnych słów, ale zrezygnowała z tego i zamiast tego odezwała się w ten sposób.
- Myślałam, że spotkam się z Tobą dopiero na twoim pogrzebie.
- Ciebie też miło znowu widzieć.
- Ja mam inne zdanie. - ucięła tę dyskusję. - Dobra, do rzeczy. Co wiesz o zabójstwie Agnieszki ?
- Wiem tylko tyle, że to stało się w nocy z soboty na niedzielę,

W tym momencie do chłopaka dotarło, że Anna może podejrzewać głównie jego o tę zbrodnię, więc zachowywał się tak jakby nic nie wiedział.
Dziewczyna w głębi duszy wiedziała, że on i znajoma Dominika byli przez krótki okres parą, ale nie zamierzała mu o tym mówić. Po kilku sekundach chłopak zdecydował, że pomoże im w rozwiązaniu zagadkowej śmierci swojej byłej partnerki.
- Wiem, co możemy teraz zrobić. - zaczął Remigiusz.
- No co geniuszu ? - zapytała arogancko Anna.
- Musimy jechać na cmentarz w Żbikowie.
- Po co ?
- Właśnie, po co ? - spytał Dominik.
- Może ktoś widział mordercę na pogrzebie.
- Dobrze kombinujesz. - powiedziała Agnieszka. - Dobra, Nie ma chwili do stracenia. Jedziemy.

Wsiedli do samochodu i wyruszyli w drogę. Było już dość późno, ale mieli nadzieję, że jeszcze zastaną jednego z handlarzy. O godzinie 21:10 byli już na miejscu i widzieli, że kilka osób wchodziło na cmentarz. Weszli za nimi i zauważyli, że tamte osoby szły z nowym kolorowym wieńcem kwiatów, który miał szarfę „Agnieszka na zawsze w naszej pamięci. Przyjaciele.” W momencie, gdy oni stanęli przy grobie zamordowanej detektywi podeszli i zaczęli rozmawiać z nimi.

Annie wydawało się, że zeznania jednego człowieka mogłyby okazać się przydatne dla śledztwa i w końcu ona i Dominik dowiedzieliby się kto tak naprawdę zabił Agnieszkę. Anna znała tę osobę bardzo dobrze, ponieważ to był członek rodziny jej koleżanki.
Pojechali do domu jednorodzinnego poza Warszawę.

Na podwórku znajdowała się  Toyota Corolla w otwartym garażu. Zadzwonili do drzwi i czekali na to, aż ktoś otworzy bramę. Po kilku sekundach weszli na posesję i kierowali się do wnętrza domu. Wyszła kobieta na oko po pięćdziesiątym roku życia.
- Co was tu sprowadza ?
Kobieta ewidentnie nie wiedziała co stało się Agnieszce. Anna nie wiedziała jak powiedzieć to delikatnie, ale zebrała się w sobie i po chwili zaczęła.
- Agnieszka nie żyje. Została zamordowana i próbujemy dowiedzieć się kto to zrobił.

Krewna nieżyjącej zaczęła płakać. Nie mogła uspokoić się, a Anna zaproponowała jej tabletki uspokajające. Kobieta wzięła jedną i wsiadła do samochodu, ponieważ młodzi ludzie zaproponowali jej, aby pojechała do ich biura i złożyła zeznania.
Kobieta zgodziła się bez wahania, ponieważ chciała jak najszybciej odnaleźć mordercę jej bratanicy i spojrzeć mu w oczy.

Pojechali na Mokotów, ponieważ tam mieściło się biuro detektywistyczne i ciotka Agnieszki zaczęła opowiadać o jej relacjach z nią. W pewnym momencie powiedziała jedno zdanie, które diametralnie zmieniło śledztwo.
- Mówiła mi, że spotyka się z niejakim Sebastianem, ale nie pamiętam jego nazwiska.
- Może mówiła jak on wygląda ? Wspominała jego znaki szczególne ?
- Mówiła, że on jest dobrze zbudowany oraz pracuje w sklepie na kasie. Wspominała też, że ma tatuaż przedstawiający węża na prawym ramieniu.


Annie przypomniał się jeden facet, z którym spotykała się jakiś czas temu. Odwieźli kobietę do domu i postanowili złożyć wizytę dawnemu znajomemu młodej detektyw.

Siedząc w samochodzie czekali na to, aż jedna osoba wyjdzie z bloku. Wyszła jedna dziewczyna w bluzie z kapturem na głowie. Anna nie chciała wysiadać, ale Dominik nalegał, aby zapytali jej o szczegóły tamtego dnia.
Jego partnerka niechętnie wyraziła zgodę, ale musiała zgodzić się na ten krok.

W głębi duszy Anna czuła, że to śledztwo potrwa jeszcze długo zanim dotrą do rozwiązania.
Dziewczyna, która wyszła stanęła przy ich samochodzie i żując gumę opowiadała o tym dniu kiedy spotkała Agnieszkę.

Dominik wyczuł w jej tonie głosu coś niepokojącego, a po chwili powiedział o swoich przypuszczeniach Annie.
- Czy widziałaś coś co wzbudziło twój niepokój ? - Anna zadała pytanie dziewczynie.
- Nie nic... - powiedziała, ale po chwili przypomniała sobie jedną rzecz. - Chociaż nie, Widziałam samochód, który stanął tam, gdzie była wtedy twoja koleżanka.
- Jaka była jego marka ?
- Był to Polonez FSO
- Co było dalej ?
- Aga rozmawiała z pasażerem tego samochodu i w pewnym momencie szybko odeszła w stronę mostu.
- Którego mostu ?
- Św Rocha w Poznaniu.

Anna już nie wiedziała, co miała myśleć o całej sprawie, ponieważ teraz dowiedziała się, że jej koleżanka nie była w ostatnich dniach w Warszawie tylko w Wielkopolsce.
Chciała jak najszybciej wrócić do mieszkania, aby szukać najszybszego połączenia z Poznaniem.
Podziękowali tej dziewczynie za rozmowę i zaczęli kierować się do swojego mieszkania, które znajdowało się na Targówku.

Anna zamierzała dowiedzieć się wszystkiego na temat ostatnich dni życia koleżanki Dominika.
Chłopak dowiedział się właśnie, że jego kumpla przesłuchiwała policja w związku z zamordowaniem Agnieszki.



Damian wychodząc z komisariatu zadzwonił do swojego kolegi i chciał spotkać się z nim, aby pogadać z nim o tej sytuacji. Młody mężczyzna, który był z Anną nie wiedział, czego się spodziewać po swoim koledze. W końcu nie widzieli się kilka lat.

W tym momencie dziewczyna dostała SMS-a od znajomego, że zatrzymano osobę, która jest podejrzana o zabójstwo Agnieszki. Pokazała tę wiadomość Dominikowi, a ten zdębiał. Nie podejrzewał, że to mógł być ten koleś. On wydawał się Dominikowi bardzo spokojny.
- Podejrzewam, że właśnie on był u Agnieszki i zaczął awanturować się z nią. - powiedział Dominik. - On mógł ją pchnąć nożem albo coś innego mógł jej zrobić.
- Skąd takie przeczucie ? - zapytała Anna.
- On zawsze zachowywał się dziwnie. Odkąd pamiętam zawsze trzymał się z boku. Nie kolegował się z nikim z klasy.
- Co ty na to, aby złożyć mu wizytę ? zapytała dziewczyna.
- No dobra, Tylko, jeśli to naprawdę on to stracę wiarę w ludzi. - odrzekł.


Właśnie w tej chwili dostała wiadomość e-mail, w której były dowody na winę tego chłopaka. Podjeżdżając do bloku widzieli już radiowozy policyjne. Nie podejrzewali, że w to morderstwo zamieszana jest jeszcze jedna osoba.

Anna nadal nie mogła zrozumieć, kto zabił Agnieszkę. Zaczęła przeglądać ostatnio znaleziony zeszyt. Czytając notatki trafiła na tytuł „ Moje życie nie ma sensu.”
Dziewczyna nie mogła uwierzyć, że jej koleżanka miała problemy. Snuła tylko domysły.
Po jednej zaczęła czytać drugą i kolejną, aż dotarła do końca zeszytu.We wszystkich Agnieszka pisała, że czuła się nieswojo i odczuwała obrzydzenie do chłopaków.

Anna aż nie mogła uwierzyć, że jej koleżanka z tak przebojowej dziewczyny, którą znała zmieniła się o 180 stopni i już przestała lubić swoje dotychczasowe życie.
- Co musiało wydarzyć się w jej życiu, że postanowiła zmienić się aż do tego stopnia ? - dziewczyna zadała retoryczne pytanie.
- Może miała jakieś powody ? - powiedział Dominik.
- Proszę cię...  - powiedziała z przekąsem Anna. - Ja znam ją dłużej  i wiem o niej wszystko.
- No dobra. Już nic nie mówię.

Szukając dalej trafiła na fotografię jakiegoś przypadkowego kolesia z Agnieszką. Z tyłu było napisane wyrażenie „Nigdy więcej” i data 27.12.2022.
Anna przeczuwała, że mogło dojść wtedy do awantury, ale musiała mieć dowody na potwierdzenie tej hipotezy.