opowiadania kryminalne

   Anna i Dominik postanowili przejrzeć profil Agnieszki, którego dzięki bogu nikt jeszcze nie usunął z serwisu. Anna nie wiedziała, co może znajdować się na jej tablicy.
Zauważyła, że na jednej z wielu fotografii Agnieszka miała dzwiny wyraz twarzy. To zaczęło ją zastanawiać do tego stopnia, że przeglądała wszystkie wspólne fotografie, które ona robiła sobie razem z Dominikiem.
- Dominik... - zaczęła. - zobacz, Agnieszka na tym zdjęciu ma inny wyraz twarzy niż na tym. Jest jakaś przygaszona. Nie uważasz ?
- Faktycznie. Nie przyglądałem się aż tak dokładnie, ale masz rację w tym wypadku.

   Anna podejrzewała, że tamtego dnia musiało wydarzyć się coś, co sprawiło, że ona straciła ten radosny wyraz twarzy. Musiała spojrzeć jeszcze w kilka rzeczy Agnieszki, aby potwierdzić swoją hipotezę. W tym celu weszła jeszcze raz na jej profil, aby przejrzeć wszystko bardzo dokładnie.
Chwilę później dostrzegła znajomego, którego wcześniej nie zauważała. Nie wierzyła, że mogła go przeoczyć. Agnieszka mówiła jej jego imię, ale ona nie mogła sobie przypomnieć.
- Cholera...- powiedziała pod nosem. - może mam gdzieś zapisane.
- Sprawdź w notesie. - zasugerował Dominik.
- Dzięki, zermodzie.
- Zermodzie ?
- A jak masz na nazwisko ?
- Zermowski.
- To dla mnie od teraz będziesz Zermodem.
- Ok.

   Anna sprawdzała w swoim notesie, a Dominik szukał w internecie śladów na to, że Agnieszka chciała odmienić swoje życie. Nie mogli nic znaleźć, ale w pewnej chwili Anna odszukała nazwisko tego typa. Musiała jeszcze znaleźć jego adres zamieszkania, a to nie było zbyt trudne. Dostrzegła, że ten gość zamieścił na swoim profilu informację o urlopie.
- To porąbany gość.
- Dlaczego tak sądzisz ?
- Oh Zermodzie, bo napisał, dokąd jedzie. Zaskoczymy go, gdy wpadniemy tam z wizytą.
Dominik już wiedział, że musi szykować furę do dalekiej podróży, dlatego też pojechał na stację paliw zatankować.

Anna przypomniała sobie, że kilka tygodni przed śmiercią Agnieszki pisała z nią wieczorem. Rozmawiały o chłopaku, który podobał się jej koleżance. Anna chciała dowiedzieć się czegoś więcej. Próbowała na wszelkie sposoby wyciągnąć od niej informacje na temat potencjalnego partnera swojej koleżanki, lecz Agnieszka nie bardzo chciała kontynuować ten wątek.

Postanowiła wrócić na cmentarz i poczekać przy grobie na jej innych znajomych. Podchodzili po kolei, a Anna czekała tylko na jedną dziewczynę, bo właśnie z nią chciała porozmawiać na temat tej znajomości.
- Powiedz mi coś więcej o tym chłopaku, którego Aga poznała.
- No to wiem, że on mieszka na Targówku Fabrycznym w domu przy ulicy Grobelskiej. - brunetka zaczęła mówić. - Wiem również, że on chciał ją wciągnąć do jednego gangu, ale ona nie chciała.
- Co było potem ?
- On powiedział, że zemści się za odrzucenie. Podejrzewam, że to on mógł ją zabić.
- No dzięki za informację. Dominik dawaj, jedziemy na Targówek Fabryczny. - powiedziała Anna oschłym tonem.
- Po co ?
- Za dużo chcesz wiedzieć od razu. Potem ci powiem. - powiedziała pociągając łyk energetyka.
- No dobra.

Wsiedli do samochodu. Anna włączyła płytę nieżyjącego od około pięciu lat rapera i słuchając tych kawałków jechała do celu. Będąc na miejscu Dominik zauważył, że z budynku odpadała elewacja. Mężczyzna, który był wewnątrz dopiero obudził się i nie zamierzał wstawać, bo była niedziela.
Anna nie zamierzała być miła, dlatego też zaczęła mocno pukać do drzwi.
- CO JEST ?! - zapytał poirytowany.
- To ty zabiłeś Agnieszkę ?
- Jaką Agnieszkę ? - facet był skołowany, ale również było czuć od niego alkohol.
- Tą !!! - Anna z pełną irytacją pokazała mu zdjęcie.
- Może tak, może nie. Nie powiem nic bez obecności adwokata.

Młoda kobieta traciła już cierpliwość. Weszła do środka i znalazła nóż z zaschniętą krwią. Podejrzewała, że to mogło być narzędzie zbrodni, ale musiała mieć jeszcze potwierdzenie swojej hipotezy.
- Dominik, zadzwoń po policję, bo nie mam zamiaru spędzić tutaj ani chwili dłużej. Po za tym muszą zabezpieczyć potencjalne narzędzie zbrodni.
- Po co te nerwy ? - zapytał mężczyzna śmiejąc się z zachowania Anny.
Dziewczyna odsunęła się na bezpieczną odległość, ponieważ nie wiedziała czego miała spodziewać się po zachowaniu tego psychola.
Policjanci przyjechali po kilku minutach i obezwładnili tego mężczyznę, a Anna czuła niezwykłą ulgę. Poprosiła jednego z policjantów, aby wszedł z nią do domu i wziął nóż, który ona znalazła. Zastanawiała się, czy ten człowiek mógł działać sam czy na zlecenie Krystiana.

Dominik odnalazł wpis Agnieszki na jednej grupie portalu społecznościowego. Anna spojrzała na niego i na pierwszy rzut oka nic podejrzanego nie zauważyła. Zaczęła czytać i zauważyła kilka komentarzy Krystiana, które były wśród kilkunastu wpisów innych internautów.

- Co za palant. - powiedziała zirytowana dziewczyna. - Jak on mógł tak do niej napisać ?
- Poczekaj... - powiedział Dominik. - przeczytajmy wpis Agnieszki i dowiedzmy się o co tak naprawdę chodziło.

Anna nie mogła uwierzyć w to, co czytała. Jej koleżanka ewidentnie bała się kogoś kogo nie zna i widziała pierwszy raz w swoim życiu. Szukała pomocy w każdej grupie z Mokotowa.

Młoda detektyw nie rozumiała, dlaczego jej znajoma szukała wsparcia na grupie z tej dzielnicy. Widziała, że chłopak o imieniu Cezary cały czas wypisywał jej komentarze na każde jej zapytanie.
- O co tu chodzi ? - Anna zapytała retorycznie.
- Nie wiem, ale postaram się, abyśmy poznali prawdę. - powiedział Dominik.
- Tylko to nie zwróci życia Agnieszce.

Chciała czym prędzej pojechać do kolejnego miejsca. W tym wpisie był adres Siedlecka 27 a. Anna wiedziała, że tam dawno temu mieszkał  pewien chłopak. Wchodząc do kamienicy czuła niepokój.

Postanowiła przezwyciężyć strach, ponieważ wiedziała, że Agnieszka przezwyciężyłaby ten stan.
We wpisie była też wzmianka o cmentarzu. Dominik zasugerował Annie, aby znaleźli grób Agnieszki i sprawdzić, czy coś zmieniło się od ich ostatniej wizyty na nim.

   Anna miała szczęście, ponieważ na odwrocie zdjęcie był adres Argentyńska, gdzie znajdowała się knajpa Boathouse z włoskimi, hiszpańskimi i greckimi daniami. Właśnie tam zawsze wieczorami Agnieszka spotykała się z tą dziewczyną z fotografii.
- Ubieraj się. - powiedziała do Dominika. - jedziemy do jednej dziewczyny.
- Jezu... - odrzekł chłopak zdenerwowany całą sytuacją. - Gdzie znowu ?
- Na Argentyńską. Spotkać się z tą dziewczyną. - Anna pokazała zdjęcie chłopakowi.

   Dominikowi zaświeciły się oczy. Anna jeszcze nigdy nie widziała u niego czegoś takiego.
Dziewczyna chciała jak najszybciej zakończyć ten wątek śledztwa i skupić się na konkretach. Całe spotkanie przebiegało w nerwowej atmosferze, ponieważ ta dziewczyna była zamknięta w sobie i nic nie chciała powiedzieć o spotkaniu z Agnieszką.
- Jestem Agata, ale nie mam za dużo czasu. Mówcie co się dzieje.
- Agnieszka nie żyje. Została zamordowana. Próbujemy sami ustalić kto to zrobił.
- Ja podejrzewam Artura. Jej znajomego z pracy, który prawie zawsze siedział na monitoringu.
- Co to ma wspólnego ze sprawą ?

   Agata próbowała powiedzieć, ale patrząc na Annę nie wiedziała, co ma powiedzieć.
- Chcesz nam pomóc ? - zapytała Anna. - czy coś ukrywasz ? Może coś wiesz co nam pomoże ?
- Przysięgam nic nie wiem. Ja nawet nie wiedziałam, że Agnieszka nie żyje. - powiedziała Agata w nerwach. - Ten Artur powiedział Agnieszce, że bardzo ją lubi i chciał umówić się z nią na kawę, ale ona go wyśmiała i kazała mu spadać. On wtedy powiedział do niej, że ona pożałuje tego i na tym się zakończyła ich znajomość.  

   Anna nie wierzyła w słowa tej dziewczyny. Chciała już wyjść z tego miejsca, ale Dominik uspokajał ją i chciał, żeby ta młoda kobieta powiedziała jej wszystko co wiedziała o życiu uczuciowym Agnieszki. Dziewczyna nic nie wiedziała, ponieważ nie znała Agnieszki tak dobrze jak inni.
Młodzi ludzie wyszli i pojechali w następne miejsce, aby spotkać się z kolejną osobą. Przy rondzie wiatraczna mieli porozmawiać z chłopakiem, który znał Artura bardzo dobrze z dawnych czasów.
- Nie wiedziałem, że ta sprawa będzie, aż tak popaprana. - powiedział Dominik.
- Ja też nie przeczuwałabym w najgorszych koszmarach, że Agnieszka nie będzie żyć.

   Nie rozmyślali dalej tylko zaczęli działać. Dotarli na miejsce i czekali na tego faceta. Oczekiwanie trwało kilka minut, ale jego nadal nie było. Dominik nie zamierzał dalej czekać i poszedł do pobliskiej galerii, aby go poszukać. Anna przysłała mu jego numer telefonu, który dostała od Agaty. On po chwili wybrał numer i rozglądał się, aby zobaczyć kto odbierał w tej chwili telefon. Po chwili zauważył chłopaka w bluzie z kapturem i podszedł do niego. On nie chciał gadać z Dominikiem i zaczął wycofywać się, ale miał pecha, ponieważ na jego drodze stanęła Anna, która w tej chwili wchodziła do galerii, aby sprawdzić jak radzi sobie jej partner.
- Co zrobiłeś Agnieszce ? - spytała Anna.
- Ja nic jej nie zrobiłem. Przyrzekam.
- Nawet za to, jak dała ci kosza ?
- Tak, Skąd o tym wiecie ?
- Nieważne. To kto ją zabił ?
- Przysięgam nie wiem.

   Anna nie wiedziała, co miała zrobić w tej sytuacji, ponieważ z jednej strony nie miała podstaw, aby mu nie wierzyć, a z drugiej też nie chciała, aby Agata czuła się podejrzana.

   Anna chciała dowiedzieć się kim może być facet, z którym spotkała się Aga kilka tygodni przed śmiercią. Ona sama podejrzewała Krystiana, ale z drugiej strony nie trzymałoby się to kupy, ponieważ on nie interesował się Agnieszką.
On gustował w dziewczynach o długich czarnych włosach, a nie takich jakie miała jej przyjaciółka. Wydawało się, że ta dziewczyna, z którą gadała ostatnio kłamała, więc postanowiła to czym prędzej sprawdzić.
- Dawaj, zbieraj się jedziemy. - powiedziała Anna rozkazującym tonem do Dominika.
- No już jadę... tylko ubiorę się i wychodzę.
- Nie ma czasu. Raz, raz i widzę cię na dole przy samochodzie.

   Dominik nie lubił, gdy Anna była taka stanowcza. Zastanawiał się, co może być nie tak, że ona chodziła taka zdenerwowana.
W czasie, kiedy on ubierał się ona szukała czegoś w internecie. Po chwili powiedziała triumfalnym głosem.
- Jest, Znalazłam.
- Yyy. Co takiego ? - powiedział Dominik.
- Błędną informację w zeznaniach Pauliny.
- Coś utajniła ?
- Nie było jej na pogrzebie. Mam kilka zdjęć, a resztę mają moi znajomi i na żadnym nie ma Pauliny.

   Dominik czuł, że koleżanka jego partnerki ściemniała, ale nie chciał dzielić się tą informacją z Anną zbyt wcześnie. Wsiedli do windy i znowu nic nie mówili, aż do garażu. Chłopak podszedł do drzwi od strony pasażera, aby otworzyć drzwi Annie, ale ona spojrzała się na niego spod byka i nic nie mówiąc sama to zrobiła. On usiadł za kierownicą.
- Gdzie jedziemy ? Znowu na Jagiellońską 82 B ?
- Nie. Tym razem na Samolotową 2.
- Czemu akurat tam ?
- Tak naprawdę to tam mieszka Paulina, a po za tym wiem coś czego ty nie wiesz.
- Czego ?
- Paulina miała spotkać się z Agnieszką o 22:05, a ty wiedziałeś już dużo wcześniej o jej śmierci.

   Dominikowi umknęło to, ale starał się przypomnieć sobie ten dzień godzina po godzinie. W tym czasie Anna sprawdzała jeszcze jedną rzecz, którą powiedziała jej Paulina, a mianowicie o jej miejscu spoczynku. Była ciekawa skąd ona wiedziała gdzie zostanie pochowana Agnieszka tuż przed pogrzebem.

- Czekaj... - powiedział Dominik. - ... faktycznie coś tu nie gra. Agnieszka nie żyła już od 18:45, a Paulina napisała do niej wiadomość na messengerze, żeby spotkały się o tej porze na dole. Ona tak naprawdę wiedziała, że Agnieszka jest martwa, ale starała się nie dać tego poznać po sobie.
- Po prostu grała na zwłokę, - powiedziała Anna. - Chciała, abyśmy myśleli, że ona nic o tym nie wie.

   Pozostała jeszcze kwestia faceta, z którym spotkała się Agnieszka. Zamierzali się dowiedzieć kim on jest. Anna nie wiele myśląc zaczęła przeglądać profile swój i Agnieszki w nadziej, że natknie się na tego typa.
- Podejrzewam jeszcze jednego Artura.
- Jakiego Artura ?
- Mojego znajomego z pracy. - powiedziała szukając go na jednej fotografii. - Bingo.
- Co ?
- Mam go - pokazała Dominikowi jedno zdjęcie na jego profilu, gdy on i Agnieszka byli w tym samym klubie. - Myślał, że się skurczybyk schowa. Ooo. Nie ze mną te numery. Dzwonię do niego.

   Nie odbierał, ale to Annie nie przeszkadzało, pozostawiła mu wiadomość na poczcie głosowej. Nie zamierzała tracić czasu i szukała dalej wskazówek.  Znalazła zdjęcie wytatuowanej kobiety i zamierzali dowiedzieć się kim ona była dla Agnieszki, ponieważ one miały wspólne zdjęcie z jednego miejsca w Warszawie.