opowiadania kryminalne

Dominik zadzwonił do furtki, aby mężczyzna wyszedł i zaprosił ich do środka. W tym czasie Anna wyjęła z torebki dyktafon i włączywszy ukryła pod bluzką.
- Ooo. Witam. - powiedział zaskoczony mężczyzna. - Coś się stało ? Ja nic nie zamawiałem.
- My jesteśmy z agencji dete...
- Jesteśmy agencji reklamowej i chcemy przeprowadzić wywiad. Możemy zająć chwilę ?
- Ok. Może przedstawię się. Jestem Włodzimierz Wąsodowski
Anna od razu wyjęła z teczki zdjęcie Jessiki. Zobaczyła na twarzy mężczyzny wyraz grymasu. To oznaczałoby, że widział Jessikę wcześniej i teraz był zaskoczony jej wyglądem.
- Czy poznaje Pan tę dziewczynę ?
- Tak, ale ja jej nic nie zrobiłem.
- To się jeszcze okaże.
Dziewczyna poprosiła Dominika, aby wyjął rzeczy do robienia badań DNA. On to zrobił dosłownie w kilka minut. Trener był zaskoczony, ale postanowił dać swoje odciski palców do sprawdzenia. Po tym wszystkim musiał wyjść i zadzwonić. Młoda detektyw poprosiła koleżankę Dominika, aby poszła z nią za facetem podsłuchać, co on robił w tej chwili.
- Janusz, Słuchaj to nie może się wydać.... Nie chcesz słyszeć, że ja ci nie pomogę ?.... Ja nie mogę stracić dobrego imienia działacza sportowego. Ty naważyłeś piwa to teraz je wypij.
Anna już był niemal pewna, że za pobiciem jej koleżanki stoi ten facet, ale musiała jeszcze poczekać na zjawienie się tego Janusza. W końcu po godzinie czekania przybył mężczyzna w czarnym płaszczu i kaszkiecie. Trener zaczął rozmawiać ze swoim znajomym. Anna podeszła bliżej.
- Przepraszam, Słyszałam o czym Panowie rozmawiają. Czy mogę zadać panu parę pytań Panie Januszu ?
- Skoro to jeszcze potrzebne to proszę.
- Jaką biżuterię miała ta dziewczyna w dniu, gdy Pan ją widział po raz pierwszy ?
- Kolczyki, ale nie pamiętam kształtu ani koloru.
- Nic nie szkodzi. Pojedziesz z nami.
- Jak to ? Przecież nic nie zrobiłem.
- Tak ? Coś innego słyszałam, gdy Pański kolega mówił do Pana przez telefon.
- No dobra. Przyznaję się. To ja zleciłem pobicie Jessiki, ale nie pamiętam komu.
- W takim razie zadzwonisz pod ostatnie numery ze swojego rejestru połączeń i dowiesz się z kim ustalałeś szczegóły tej akcji.
- Dobra.
Anna była zadowolona z takiego obrotu sprawy, ale pozostała jeszcze do wyjaśnienia kwestia osoby, która pozbawiła Jessikę zdrowia.

Anna spojrzała na jego ręce bliznę po niezagojonej ranie. Według Dominika potrzebowali pomocy.
- Anna... - zaczął powoli.
- Co Zermod ? Znowu masz mi coś do przekazania ?
- Myślę, że potrzebujemy pomocy kogoś doświadczonego. Co ty na to ? Mam nawet kontakt do swojej znajomej.
- Do kogo ?
- Do Marty Zaconowskiej.
- Jakaś policjantka ?
- Nie. Prywatna detektyw.
- O proszę. Nie znałam Cię od tej strony.
- Od jakiej ?
- Takiej, że obracasz się wśród takich ludzi.
Dominik nie chciał kontynuować tej rozmowy, ponieważ wiedział, że doprowadzi ona donikąd. Podjechali pod dom jednego trenera piłkarskiego, a w nim mieli nadzieję, że dostaną bardziej konkretne informacje. Czekali na koleżankę Dominika. W końcu o 13:05 była już pod umówionym miejscem.
- To ona ? - zapytała Anna. - Mogłaby chociaż ubrać jakąś koszulę, a nie z gołym brzuchem paraduje.
- Oj Anka, Nie czepiaj się. - powiedział Dominik. - Cześć Marta.
- No siema, a to twoja nowa dziewczyna ?
- Nie. To tylko...
- Tak, jesteśmy razem. - Anna przerwała Dominikowi.
- Co ? - spytał zaskoczony chłopak.
- Dominik zaufaj mi. - szepnęła do niego.
- Świetnie. To jaki jest plan.
Opowiedzieli w skrócie Marcie co zamierzają zrobić i przystąpili do działania.

Kolejnego dnia spotkali twórce internetowego, który tworzy filmiki. Zaczęli z nim rozmawiać o spotkaniu z Jessiką. On nie ukrywał zdziwienia, że mógł być o cokolwiek podejrzany. Dominik uwielbiał zbierać autografy od takich osób, więc nie omieszkał zadać tego pytania.
- Mogę poprosić o autograf ?
- Jasne. Nie ma problemu.
Influencer nie krył irytacji sytuacją, z którą musiał się zmierzyć w tym momencie. Czuł skrępowanie, gdy Anna wbijała w niego swoje spojrzenie. W pewnym momencie spojrzała na jego ręce. Były podrapane, co sugerowało jej, że musiał brać udział w bijatyce. Podejrzewała, że mógł bić się z Jessiką, ale musiała znaleźć na to dowody.
- Możesz powiedzieć, skąd masz te zadrapania ?
- To... To nic takiego, Szarpanina pod jedną z dyskotek.
- Czyżby ? Może pobiłeś się z tą dziewczyną ? - pokazała mu zdjęcie Jessiki.
- Nie kojarzę, abym kiedykolwiek kogoś uderzył, a jej nawet nie znam.
- Dobra, a pamiętasz może czy miała na sobie jakąś biżuterię ?
- Pamiętam. Był to biały łańcuszek.
- Dobra. Dziękujemy.
Anna wiedziała, że Jessika tego dnia miała na sobie kolczyki koloru srebrnego w kształcie łzy. Łańcuszka nie miała na szyj. Przypomniała sobie o tym jak spojrzała na zdjęcie, które koleżanka jej wysłała o godzinie 8:55. Była wtedy pod domem jednego aktora.
Następnymi ludźmi, których podejrzewali był znany aktor Wielmorz Bronowidzki i jego partnerka, która była bardzo zazdrosna o swojego faceta. Zapukali do drzwi, a było przed południem. Dominik był przygotowany na autograf.
- Nie nastawiaj się na jego podpis.
Drzwi otworzyła im para młodych ludzi.
- Dzień dobry... - powiedziała Anna.
- To się jeszcze okaże. - powiedziała oziębłym głosem partnerka aktora.
- O co Pani chodzi ? - zapytał Dominik.
- O nic. Po prostu nie lubię jak zakłóca się mój spokój duchowy i nachodzi mojego „Waligórę”
Annę od tej słodyczy zaczęło mdlić. Po chwili wyciągnęła swój notes i długopis z kieszeni żakietu. Usiadła wygodnie w fotelu i wyjąwszy papieros z papierośnicy zapaliła go.
- Tu nie wolno palić.
- Czyżby, a chlać wódkę można ?
- Skąd te pytanie ? Ma Pani nam coś do zarzucenia ?
- No nie wiem nie wiem. Jak wytłumaczy mi Pan tę butelkę whisky ?
Facet był zmieszany. Anna widziała w jego oczach zakłopotanie i to ją bawiło.
- Czy dowiem się skąd masz tę whisky ?
- Dobra. Lubię wypić kilka butelek jednego wieczora.
- Do rzeczy, Skrzywdziłeś tę dziewczynę ? - pokazała zdjęcie Jessiki.
- Nie widziałem jej tutaj.
- Zdjęcie, które mam ze sobą mówi co innego.
- Kurwa... Mówię przecież, że jej nie tknąłem.
- Może pamiętasz jaką miała biżuterię ?
- Nie miała nic.
Anna za nic nie chciała wierzyć Wielmorzowi, ale Dominik dał jej znak, aby dała mu szansę na rozmowę.
- No to jak to w końcu było ?
- Nie wiem, kto ją skrzywdził. Dajcie mi spokój. Baśka wychodzimy.
Dominik chciał zatrzymać tego faceta, ale nie udało mu się to, ponieważ był za szybki.

Jadąc przez kolejne miasto widzieli ludzi stojących na ulicy. Widzieli, że do jednej dziewczyny o imieniu Mariola, która była znajomą Anny podeszło kilku młokosów. Oni chcieli ochronić ją przed jednym człowiekiem, który strzelał do wszystkich ludzi stojących na jednej z Toruńskich ulic. Anna podbiegła do swojej koleżanki, która stała niedaleko biegnących na nią ludzi. Zamierzała dowiedzieć się co się tutaj dzieje, ale nikt nic nie chciał powiedzieć.
W pewnym momencie widziała, że jeden facet będący, jak się później okazało na prewencyjnym patrolu wyciągnął broń i strzelił w powietrze. Chciał ostrzec wszystkich, a przede wszystkim napastnika. Ten w popłochu chwycił za szyję koleżankę Anny i groził, że zabije ją, gdy ktoś zbliży się do niego.
- Słuchaj, Odłóż broń. - powiedział jeden z policjantów.
- NIE ZAMIERZAM. CHCĘ, ABY SPEŁNIONO MOJE ŻĄDANIA.
- W takim razie słuchamy.
Przestępca powiedział, że chciałby odwiedzić swojego znajomego, który siedzi w szpitalu i czeka na operację.
Anna chciała jak najszybciej skończyć tę szopkę, aby kontynuować rozwiązywanie sprawy. Nie czując strachu podeszła do zamaskowanego faceta i ściągnęła kominiarkę z jego twarzy. Okazało się, że to był jej znajomy ze szkoły Piotrek. Wiedziała, że on ma chorą głowę, ale nie wiedziała, że jest aż tak źle.
- Oj Piotruś Piotruś. Znowu się spotykamy.
- Anka, To ty ?
- No jak widać. Co ty odpieprzasz ?
Młody mężczyzna nie wiedział, co ma powiedzieć. W końcu po kilku minutach stania i patrzenia w jeden punkt oddał się w ręce policjantów. Anna i Dominik mogli oddalić się z miejsca zdarzenia i udać się do mieszkania, aby zbierać dalej dowody na to, że ktoś celowo pobił Jessikę.
Wieczorem Anna otworzył małą butelkę alkoholu, aby zrelaksować się po całym dniu. Dominik zauważył to i podszedł do kanapy, na której siedziała Anna.
- Zwariowałaś ? Chcesz być jutro nietrzeźwa ?
- To tylko malutka butelka alkoholu. Do rana będę trzeźwa i rześka jak sarenka.
Dominikowi nie chciało się w to wierzyć, ale pozwolił Annie dokończyć butelkę.

Anna razem z Dominikiem, Sarą i Filipem wsiedli do samochodu młodej detektyw. Wyruszyli do kolejnego miejsca, w którym Jessika bywała dość regularnie przed pobiciem, ponieważ każdego lata. Był to ośrodek wypoczynkowy na północy kraju. Anna nie sądziła, że ta sprawa będzie aż tak zagmatwana. Jadąc tam słuchali radia, w którym akurat teraz leciała hip-hopowa nuta. Wszyscy poznali ją, gdy byli dzieciakami. Kobieta widziała, że Dominik patrzył przez szybę auta i rozmyślał.
- Co się dzieje Domino ?
- Nic. Po prostu rozmyślam o wszystkim.
Nie widziała sensu, aby dalej dopytywać. Przeczuwała, że ta sprawa ma drugie dno. Nigdy nie widziała Dominika w takim stanie.
Chciała dotrzeć na miejsce jak najszybciej. Podczas podróży natknęli się na kilka przeszkód, które musieli pokonać. Pierwszą z nich było znalezienie kluczyków do samochodu, który był zaparkowany na parkingu pod jednym blokiem. W tym aucie była ukryta mapa z zaznaczonymi miejscami, w których bywała Jessika z pewnym chłopakiem.
Po kilku minutach byli przy jednym z dziesięciopiętrowych bloków, aby poczekać tam na znajomego Anny. Ona i jej znajomi widzieli w tym wszystkim coś intrygującego, ale nie byli pewni, co do niewinności Jessiki. Młoda detektyw była wręcz przekonana, że Jessika specjalnie kogoś sprowokowała, aby ją pobito. Teraz tylko musiała dowiedzieć kim była ta osoba, a to nie mogło być trudne do ustalenia.
- Co tam robisz ?
- Zermod, Zermod. I tak nie zrozumiesz.
- Przecież widzę, że czegoś szukasz na portalu społecznościowym.
Pijąc zimny napój szukała tego, co było jej w tym momencie potrzebne.
- Szukam tego, co ty i tak nie wiesz do czego się przyda.
- Powiedz co ?
- Dokumentów, w których jest napisane, że Jessika była członkiem jakiejś organizacji.
- Skąd je wieźmiesz ?
- To już moja sprawa.
Dominik widział we wstecznym lusterku czarne luksusowe auto. Ten samochód podjechał z lewej strony i zaczął strzelać z obrotowego karabinu. Dominik szybko zjechał na polną drogę, aby zgubić ten samochód i udało mu się to. Po chwili widział kłęby dymu unoszące się nad urwiskiem.
- Kto to mógł być ?- zapytała Sara z Filipem.
- Nie wiem, ale mam pewne podejrzenia. - powiedziała Anna. - Chyba wiem kto mógł wynająć tego człowieka.
- Kogo podejrzewasz ? - zapytał Dominik.
- No kogo ? Tego skurwysyna Roberta.
Dominik był pod wrażeniem zmysłu detektywistycznego Anny. Wsiedli do samochodu i ruszyli dalej.