opowiadania kryminalne

   Dominik razem z Anną zamierzali znaleźć tę kobietę i dowiedzieć się czy to nie ona stoi za pobiciem Jessiki. Młoda kobieta chciała sprawdzić jedną rzecz na portalu społecznościowym, a mianowicie to, czy ktoś nie zamieścił postu o pobiciu jednej dziewczyny. Musiała dowiedzieć się tego, czym prędzej.

   W tym celu weszła na grupę osiedla Bródno na portalu społecznościowym i zaczęła szukać jakichkolwiek wskazówek na to, że to właśnie Ewa jest zamieszana w ten czyn. Po kilku minutach szukania odnalazła wpis niejakiego Cezarego o tym, że u niego pod blokiem była głośnia awantura, która przerobiła się w „mordobicie” i została wezwana policja.

- Mamy już trop. - powiedziała Anna połykając łyk napoju.
- Co masz na myśli ? - spytał się Dominik.
- Z tego wpisu wynika, że ta Ewa miała zamiar zaszkodzić Jessice... - kontynuowała Anna.- .... i oszpecić ją przed ważnym dla niej dniem, którym był pokaz mody.
- Myślisz, że ona może stać za pobiciem ?
- Właśnie o tym mówię.

   Dominikowi nie zgadzało się to z obrażeniami, które widział na zdjęciu. Ono zostało zrobione poszkodowanej od razu po dokonaniu tego czynu. Postanowił samemu udać się do miejsca, w którym przebywała Ewa od kilku godzin. Tym miejscem był komisariat policji na Chodeckiej 3/5. Ona sądziła, że została zatrzymana niesłusznie. W momencie zobaczenia Dominika w szybie odwróciła się do niego przodem.

- SŁUCHAJ, WYPUŚCIE MNIE... - krzyczała. - .... ALBO TY I TA ANKA GORZKO TEGO POŻAŁUJECIE.
- SPOKÓJ !!!! - powiedział policjant, który pilnował jej.
- Przecież ja nic nie zrobiłam tej dziewczynie.
- To się jeszcze okażę. - powiedział Dominik. - Mamy świadka, który widział ciebie tamtego wieczoru.

   W tamtym momencie Ewa przypomniała sobie wszystkie wydarzenia z feralnego końca dnia. W jej głowie wyglądało to identycznie tak jak mówił Dominik. Chłopak poszedł do funkcjonariuszy, którzy zajmowali się sprawą. W chwili przekroczenia jednych drzwi przeczuwał, że ta sprawa musiała mieć drugie dno. Policjant pokazał mu zdjęcia z tamtego dnia. Młody mężczyzna widział w oczach Ewy chęć zemsty, ale nie sądził, że ona posunie się do tego, żeby skrzywdzić niczego niewinną dziewczynę.
Przypomniał sobie, co usłyszał od niej, gdy tylko wszedł do budynku. Zadzwonił do Anny i ostrzegł ją przed kolejnymi zdarzeniami.

   Anna chciała czym prędzej porozmawiać ze swoją koleżanką i dowiedzieć się, kto tak naprawdę zrobił jej krzywdę. Szukali sali, w której ona leżała.
- Przepraszam, gdzie leży Jessika Eromowska ? - spytała Anna.
- W sali 22. Tutaj za rogiem.
- Dziękuję. Dominik idziemy.

   Weszli do sali i zobaczyli, że dziewczyna leżała owinięta bandażami. Anna chciała dowiedzieć się od niej czy pamięta kto jej to zrobił. Jej koleżanka nic nie mówiła, ponieważ miała słuchawki na uszach i słuchała muzyki.
Postanowiła jak najszybciej zapomnieć o tym, co ją spotkało.Anna postanowiła nachylić się nad nią i spojrzeć jej w oczy. Zamierzała dowiedzieć się od niej czy pamięta napastnika.
- Jessika, pamiętasz, kto ci to zrobił ?
- No nie wiem. Nie widziałam napastnika, bo był wieczór.
 
   Dominik zamierzał zadzwonić do swojego kolegi, aby przyjechał do dziewczyny. Chciał, aby ktoś ją chronił podczas jej pobytu w szpitalu.
Wyszedł z Anną przed szpital i zauważył jakiegoś typa, który nerwowo rozglądał się po okolicy. On zobaczywszy młodych ludzi zaczął uciekać. Dominik zaczął gonić go. Po chwili dogoniwszy go złapał i zaczął go wypytywać o pobicie Jessiki.
- Ja nic nie wiem o tym, Nawet nie znam tej laski.
      Anna kiwnęła głową do Dominika, aby zabrali go do swojego mieszkania i przesłuchali. On będąc z nimi na miejscu wspomniał o pewnej dziewczynie.
- Jak dobrze pamiętam...- zaczął mówić.
- No mów! - powiedziała zdenerwowana Anna.
- Jednego dnia u twojej koleżanki była pewna dziewczyna.
- Imię ?
- Ewa.
Anna zanotowała to i pokazała Dominikowi, aby wziął kurtkę.

    Alibi wymyślone przez Eryka było dość wiarygodne, ale Anna zamierzała drążyć temat tego dnia, kiedy dokonano pobicia.
- Życie jest bardzo niesprawiedliwe... - powiedziała Anna do Eryka. - ...,nie uważasz ?
- Co masz na myśli ?
- Popatrz myślałeś, że Jessika straci życie, a jednak żyje i dochodzi do siebie w szpitalu, Natomiast ty możesz trafić do aresztu, a nawet do więzienia na kilka lat.

   Rozmowa Anny z Erykiem trwała ponad godzinę. On szedł w zaparte, że nie ma nic wspólnego z tym zdarzeniem. Anna nie zamierzała przyjąć tego do wiadomości, ponieważ miała niezbite dowody, z którymi nie można było dyskutować.

     Do pomieszczenia wszedł Dominik trzymający czarny notatnik. Anna chciała dowiedzieć się, co było tam zapisane, a chłopak pokręcił głową i westchnąwszy dał go jej do ręki.
- Sama zobacz.
- No właśnie mam taki zamiar. - powiedziała przekonującym tonem głosu.
Była przekonana, że znajdą tutaj odpowiedź na to, kto pobił Jessicę. W notatniku było kilka nazwisk nieznanych Annie mężczyzn, a obok były numery komórkowe do nich.
- Jak myślisz, Czy Jessika spotykała się z tymi facetami ?
- Nie wiem, Chyba musimy się jej o to zapytać. - powiedziała Anna zamykając zeszyt. - Wsiadajmy do samochodu i jedźmy do szpitala.
- Co ze mną ?; Mogę już iść do domu ?

   Młodzi ludzie spojrzeli na Eryka i odwróciwszy się wyszli z pomieszczenia. Anna wyjęła pastylkę gumy do żucia i włożyła sobie do ust. Potem poczęstowała także Dominika.
- Coś mi tu nie gra.
- Co takiego ?
- Po co jej ten notes ? Przecież ona nie lubiła spotykać się z nikim, a tym bardziej z facetami.
- Może zapisywała sobie tam klientów np na tatuaże, albo coś w tym stylu.
- To też mi nie pasuje. Owszem miała kilka tatuaży, ale sama tego nie wykonywała w przeszłości.

   Jechali samochodem snując domysły i słuchając muzyki z płyty ulubionego rapera Dominika. W pewnym momencie rozbrzmiał utwór pewnego rockowego zespołu. To dzwoniła komórka Anny. Dziewczyna spojrzała na wyświetlacz, ale od razu odrzuciła połączenie.
- Czemu nie odebrałaś ?
- Jedziemy do szpitala, a to może poczekać, poza tym to mój ojciec. On zawsze dzwoni z pierdołami i zawraca mi głowę.
 

   Dominik wiedział, że stosunki Anny z jej ojcem nie były najlepsze, ale nie przypuszczał, że aż tak to wygląda. W końcu po kilkunastu minutach dotarli do szpitala.

   Dominik sprawdził, czy Eryk był kiedykolwiek w GrandPodhale Resort&Spa i rzeczywiście był tam, ale nie widział Jessiki, ani tym bardziej kogoś innego.
Annę zaczęło to zastanawiać, ponieważ Jessica nigdy nie lubiła przebywać w hotelach, a tym bardziej w SPA. Chciała zamienić kilka słów z portierem, który miał tego dnia dyżur w recepcji.

   Poszła razem z Dominikiem do gabinetu kierownika hotelu, aby dowiedzieć się, który pokój był zajęty przez Eryka. Kierownik sprawdził wszystko i wyszło na to, że młody mężczyzna był w kurorcie od 3 kwietnia, a Jessika została pobita 30 marca w godzinach wieczornych.

- Czyli ktoś tu ściemnia.
- Co masz na myśli ? - spytał Dominik.
- Zobacz Jessika została pobita na początku tego miesiąca.... - powiedziała Anna.
- No i ? - zapytał Dominik.
- A Baśka powiedziała, że wybiera się do szpitala do Jessiki pod koniec marca.
- Spytaj się, w którym pokoju znajduję się Eryk.
- Gdzie znajdziemy Eryka ?
- W pokoju 420.
- Dziękuję.
 
   Poszli do pokoju, który został im wskazany, ale nikogo tam nie znaleźli. Poczekali na korytarzu. Eryk przybył do miejsca zakwaterowania około godziny 22:00. Nie spodziewał się, że spotka tam kogoś z kim widział się dawno temu.
Anna zaczęła mówić o pobiciu Jessiki, a on udawał, że nie ma z tym nic wspólnego. Młoda kobieta nie wierzyła w ani jedno jego słowo.
   Postanowili wejść do środka, aby ich rozmowy nie była słyszana przez innych pensjonariuszy. Eryk wyciągnął jakieś dokumenty poświadczające jego obecność na szkoleniu, które odbywało się tutaj. Na kartkach była data i godzina 30 marca 22:30.
   Anna zaczęła kojarzyć fakty. Jessika została pobita o godzinie 18:30, więc Eryk miał dużo czasu na wymyślenie sobie alibi.

   Anna szukała kolejnych wskazówek, które doprowadzą ją do sprawcy pobicia jej koleżanki.
Przeszukiwała każdy folder w swoim komputerze, aby mieć punkt zaczepienia do całej sprawy. W pewnym momencie znalazła jedną wiadomość w wersjach roboczych na swojej poczcie. W niej zamierzała zdradzić swój plan działania w jeden z sobotnich wieczorów.
- Nie mogę uwierzyć, że Jessica nie chciała ze mną wtedy iść.
- Co ci wtedy pisała ?
- Coś w stylu, że nie może, bo ma coś innego do roboty.
- A ty co do niej chciałaś napisać ?
- Właśnie próbuję to znaleźć.

   Szukając dalej trafiła na kolejną niewysłaną wiadomość do jednego z adresów, z którymi korespondowała przez cały wieczór 22.07.2020. W treści wiadomości napisane było, że Anna nie mogła doczekać się momentu, w którym znowu zobaczy się z tajemniczym Erykiem.
Za wszelką cenę próbowała przypomnieć sobie, kim był ten Eryk, ale mimo prób nic nie mogła sobie przypomnieć.
- Nic nie mogę znaleźć, ale chwila... - powiedziała Anna patrząc na jedno zdjęcie. - To on.
- Kto ?
- Kojarzę go, - kontynuowała dalej dziewczyna. - Byłam wtedy w Kołobrzegu na wakacjach. Zamieniliśmy kilka słów. Byliśmy na kilku wspólnych spotkaniach ze swoimi znajomymi.

   Dominik chciał dowiedzieć się czegoś więcej. Chciał zasięgnąć języka o znajomość tego człowieka z Jessicą. Anna próbowała sobie przypomnieć, czy poznała ją z tym chłopakiem, jednak nic nie mogła wygrzebać z pamięci.  Kolega Anny szukał jakichkolwiek wskazówek na to, że to mógł być jego dobry kolega z dzieciństwa. Po chwili znalazł, że jego znajomy miał tak samo na imię jak ten, o którym mówiła dziewczyna kilka minut temu.